ช้างในวรรณคดี

ช้างในวรรณคดีและวรรณกรรมไทย

ช้างเอราวัณ

เป็นช้างที่มีชื่ออยู่ในวรรณคดีบาลีกล่าวกันว่าเป็นช้างพาหนะของพระอินทร์ เรื่องราวของช้างเอราวัณที่ได้ พูดถึงกันนั้นจะเกี่ยวข้องกับประวัติของท้าวสักกะหรือพระอินทร์ผู้เป็นราชาแห่งเทพชั้นดาวดึงส์

ช้างไอราวัณ

เป็นช้างที่มีรูปร่างสูงใหญ่เหมือนภูเขา ผิวกายผ่องดูสดใส เป็นช้างที่มีพลังอำนาจมาก ช้างไอราวัณมีหน้าที่ เป็นช้างพาหนะของพระอินทร์ โดยมีหน้าที่หลายอย่างอาทิเช่น การนำพระอินทร์ออกรบ การทำฝน ช้างเอราวัณหรือไอราวัณนี้ปรากฏในวรรณคดีไทยหลายเรื่อง

ในวรรณคดี ‘ขุนช้าง ขุนแผน’ ได้บรรยายถึงช้างจากป่าที่ถูกมนุษย์จับมาผูกตรึงล่ามโซ่อยู่ในเมือง มีความตอนหนึ่งว่า

“งวงพาดงาเหงากับเสาตะลุง

ตาจะมุ่งมองอะไรเมื่อใจหมอง

น้ำตาซาบอาบหน้าอยู่เนืองนอง

ทั้งสองข้างมีงาไม่กล้าแทง”